درب های فلزی:
آهنی: که عموما محل کاربرد آنها به صورت درب های خارجی می باشد.
آلومینیومی: که معمولا محل کاربرد آنها درب های خارجی، سرویس های بهداشتی و فضاهای مرطوب می باشد.
 |
 |
درب های چوبی:
اگر جلوی درب منزل تان رواق یا تاق نما با عمق مناسب دارید، درب چوبی گزینه ی خوبی است. درب های چوبی در بین متریالهای رایجی که وجود دارند، از همه گران تر و پرطرفدار تر اند. درب با چوب بلوط و گردو زیبا و رایج است اما بهترین آنها چوب ماهون هندوراس است که بسیار سخت است و در برابر عوامل خارجی بهتر از بقیه دوام می آورد.
درب چوبی توخالی: دو لایه ورق تخته ای (سه لائی، فیبر و..) و شبکه های صلیبی چوبی یا مقوائی در داخل دو لایه، محل درب های تو خالی عموما داخلی است.
درب چوبی تو پر: (تمام چوب) که از انواع چوب های جنگلی ساخته می شود. محل کاربرد درب های تمام چوب معمولا خارجی است، به این شرط که در برابر رطوبت ایزوله شده باشد.
درب های شیشه ای:
معمولا محل کاربرد آنها درب ورودی است که قطع ارتباط بصری نیاز نباشد ، همچون در مغازه ها، بانک ها، ارتباط بخش های داخلی بیمارستان و … نیز استفاده می شود.
درب ورودی هیبریدی:
این درب ها ظاهرا شبیه به درب های چوبی هستند ولی پانل های آنها از ساختار ساندویچی فوم و تخته سه لا تشکیل شده است و همه چیز با روکش چوبی پوشانده شده است. اگر رواق یا تاق نما برای جلوگیری از تابش نور ندارید و هم چنان یک ظاهر چوب مانند برای درب تان می خواهید، درب های هیبریدی گزینه های خوبی هستند.
درب های فایبر گلاس، پلاستیکی، برزنتی و… : که موارد استفاده از آن ها عموما در فضاهای موقت و یا نمایشگاهی می باشد.
